*فرهنگ ایرانی:
هدف اصلی ما ایرانی ها از احوال پرسی و خاصیت آن، «صرفا جهت اطلاع» است و هیچ خاصیت دیگر ندارد. البته خیلی مواقع خبر گرفتن از دیگران، «صرفا جهت فضولی» است! البته اگر خوشبین باشیم، نهایت این کار، نوعی اظهار محبت است.

فرهنگ اسلامی:
اسلام به کمک به دیگران بسیار بسیار سفارش کرده است و هدف از احوال پرسی باید آگاهی از مشکلات دیگران به منظور کمک رسانی باشد یا اگر کسی بیمار است دست کم به عیادتش برویم، نه صرفا جهت اطلاع.
آنقدر احوالپرسی ها در میان ما ایرانی ها بی خاصیت شده که گاهی نه به جواب طرف مقابل توجه می کنیم و نه طرف مقابل، مشکلش را بیان می کند؛ چون می دانیم این حال پرسیدن ها، تشریفاتی بیش نیست!

توضیح یک حدیث از پیامبر اکرم(ص):
ما آمَنَ بی مَن باتَ شَبْعانَ و جارُهُ جائعٌ. (کافی: 2/ 668/ 14)
آن که شب را با شکم سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد، به من ایمان نیاورده است.
به نظر می رسد که بیان «سیری» و «گرسنگی» در سخن رسول خدا(ص) صرفا مثال است و شامل دیگر مشکلات همسایگان نیز می شود. لذا در روایت دیگر از آن حضرت است که: «هرکس شب پوشیده بخوابد و همسایه اش برهنه باشد به من ایمان نیاورده است.» (عوالی اللآلی: 1/ 269/ 75)
بنابر این، حقیقت احوالپرسی، برای دست یافتن به مشکلات دیگران برای کمک به رفع آن است.